مدح و شهادت امام حسن مجتبی علیه‌السلام
کینهٔ جنگِ جمل تاب و توانت را گرفت جرعه جرعه زهر آقاجان امانت را گرفت در هـمان ثـانـیـه‌هـای اوّل افـطـار بـود زهر اثر کرد و تکلّم از زبانت را گرفت حجره شد مقتل برایت! سوخت سر تا پای تو تشت را آورد زینب؛ خون دهانت را گرفت پاره پاره از جگر می‌ریخت و با لرزشِ دست‌هایش؛ لرزشِ در بازوانت را گرفت خون به خوردِ شال سبزت رفت و تار و پودِ آن ضجّه زد! افتاد دستِ مهربانت را گرفت روزه بودی سهم لبهایت به جای آب شد آهِ جانسوزی که عمقِ استخوانت را گرفت یارِ خانه مـار شد در آسـتـینت عـاقـبت زهرِ خود را ریخت! نور از دیدگانت را گرفت زهر در ظاهر! ولیکن در حقیقت سال‌ها لحظه لحظه ماجرای کوچه، جانت را گرفت! |